Opera di Giouãni andrea Vauassore ditto Vadagnino – вядомая ва ўсім свеце, але захавалася ўсяго толькі пяць або шэсць асобнікаў, прычым не ўсе з іх маюць поўную выяву.

Дзейнасці венецыянскага картографа Джавані Андрэа Вавасорэ прысвечаны асобны артыкул.

Вельмі дэкаратыўная і надзвычай цікавая, карта ўпрыгожыла б любую калекцыю, музейную ці прыватную, але яе арыгінальны адбітак вельмі складана не толькі патрымаць у руках, але і ўбачыць. Пасля карпатлівай працы была не проста зроблена копія аднаго з тых адбіткаў, што захаваліся. Удалося па некалькіх адшуканых выявах розных асобнікаў максімальна блізка да сапраўднасці рэканструяваць форму (матрыцу), з якой друкаваўся тыраж карты. Яна дазваляе перадаць усе нюансы дрэварыту (высокага друку), уласцівыя друку з дошкі, выразанай Вавасорэ.

Аднак нават аўтэнтычны друк не дазваляе дамагчыся аўтэнтычнага выгляду, калі выкарыстоўваць сучасную паперу. Таму для факсіміле была ўручную выраблена папера, якая належным чынам перадае шчыльнасць колеру, без штучнай таніроўкі "збірае" выяву.

Для максімальнага пагружэння ў эпоху карта была надрукавана ў мурах старой тыпаграфіі на адмысловым варштаце, створаным вядомым калекцыянерам і гісторыкам Уладзімірам Ліхадзедавым. Варштат гэты – таксама рэканструкцыя, менавіта на такім друкаваў свае кнігі ў 16 стагоддзі Францыск Скарына. У друку прымалі ўдзел прафесіяналы: мастакі-графікі Барыс Цітовіч і Зміцер Шапавалаў, а таксама Дзмітрый Ліхадзедаў.

У аўтэнтычных строях, на старадаўнім друкарскім прэсе, на адмысловай паперы ручной адліўкі з адноўленай формы мы надрукавалі 12 асобнікаў карты Андрэа Вавасорэ. На ёй – свет, у якім паўтысячагоддзя таму жыў і працаваў Францыск Скарына. На ёй беларускія землі пачатку эры, якія праз Дняпро выдаюць сваю прысутнасць на сусветнай арэне.

У юбілейны год беларускага кнігадруку хацелася зрабіць рэч універсальнага значэння, якая стане годным тэматычным фонам да дасягненняў нашага земляка. Як у 16 стагоддзі географы пралівалі святло на невядомыя землі, а міфічныя горы і азёры, неіснуючыя назовы і прыдуманыя землі, казачныя пачвары ссоўваліся ўсё далей, ў самыя далёкія куткі зямлі, і ўрэшце зусім знікалі, так і Францыск Скарына праз свае выданні, якія мелі моцны гуманістычны складнік, адсоўваў цемру са свядомасці кожнага і асвячаў беларускія землі.